Portrety pop art
SEBASSTIAN SKALSKI – artysta, fotografik, ilustrator, grafik i pisarz w jednej osobie obchodzi nie tylko 35 rocznicę twórczości, ale i 20 rocznicę tworzenia fantastycznie, energetycznie zmysłowych o wysokim kontraście kolorystycznym obrazów w stylu POP ART, bowiem od samego początku wszechstronnej kariery jego inspiracją i idolem jest ANDY WARHOL – amerykański artysta i notabene jeden z głównych przedstawicieli Pop Artu, który podobnie jak Skalski znany jest przede wszystkim z portretów sławnych i oryginalnych kobiet, jak i mężczyzn oraz seryjnych kompozycji ukazujących piękne przedmioty, obiekty, zwierzęta a także nagie ludzkie ciała! Tak dla Andy`ego, jak i Sebasstiana – dokumentalistów historii, teraźniejszości, jak i wizjonerów jutra ważne było szybkie określenie swojego miejsca w świecie sztuki i wypromowanie własnego przekazu artystycznego a ten bardzo przypadł go gustu klientom chętnie zamawiającym u obu artystów swoje wielkoformatowe portrety, jak i portrety swojej rodziny a nawet… ukochanych zwierząt. Portrety ich autorstwa zdobią domy prywatne, galerie, rezydencje, instytucje na całym niemal świecie! Warhol w 1987 rok zmarł, zaś Skalski z sukcesem kontynuuje swoją przygodę z portretem Pop Art a leksykon „100 Polaków 1 Polska” to nie tylko hołd złożony Polakom i Polsce, ale i Warholowi i cudownej sztuce Pop Art – sztuce nieprzemijającego piękna!
Michał Kossma Kowalski, 2024
Mało kto zastanawia się na czym polega fenomen portretowania. Większość uważa, że dobry portret to banalne podobieństwo z solidnym upiększeniem, inni, że naturalistyczne obrzydzenie modela w imię nieistniejącej prawdy obiektywnej. Jestem zawodową portrecistką, zwaną Witkacym w spódnicy, zrobiłam koło tysiąca portretów i mam prawo się wymądrzać w tej sprawie.
Portret to wielka sztuka, o której stanowi wrażliwość, zmysł obserwacji i talent artysty. To on jest filtrem, przez który widać duszę modela, będącego tylko pretekstem do powstania dzieła sztuki i w niczym nie różniącego się od tulipana, czy widoku z okna. To artysta decyduje o tym, jakich nas zobaczą potomni. Dzięki portretom wiemy, jak wyglądali królowie i wodzowie, ale też zastanawiamy się nad tym, kim była dziewczyna z perłą i co myślała dama z łasiczką. Portret jest królem w malarstwie i fotografii i niezwykle trudno jest zrobić dobry..
Sebasstian Skalski bardziej pasuje do Berlina lat dwudziestych, niż prowincjonalnej Warszawy, gdzie nie ma czasu na fantazję i androgeniczne pomysły. Usiłuje zrozumieć kobiety przez umiejscowienie ich w zaskakujących sytuacjach psychofizycznych, uzupełnianie o dziwne rekwizyty i ostre oświetlanie. Sebasstian szuka fenomenu kobiecości wśród osób niekoniecznie się z nim kojarzących. Mężczyźni również dużo zyskują!
Jego kobiety to obłaskawione demony czekające na swoje ofiary. Każda z nich jest kimś. Każda ma własny styl i zdanie. Właśnie to potrafi pokazać Sebastian, uzupełniając ich cechy o własne intuicyjne niepokoje świadomego znaczenia portretu psychologicznego, czułego voyerysty
Sebasstian Skalski robi piękne zdjęcia kobietom i myślę, że ma świetne rezultaty! Jestem portrecistką i mogę powiedzieć, że kiedyś była Zofia Nasierowska – dziś jest Sebasstian Skalski, a jak twórczy Sebasstian się uprze ma jakąś koncepcję to nie ma mowy, on by sfotografował… papieża w majtkach!!